Wehşê Di Hundirê Min De, Helîm Yûsiv, PEYWEND
Helîm Yûsivî di pirtûkên xwe de metnên xwe di cih cihan de bi awayekî efsûnî dihonînê. Di vê pirtûka xwe de jî ji heman rêbazê sûd werdigre. Di destpêka berhema xwe de behsa hinek lawirên tirsnak dike. Wek dînazor, wek wehş. Helbet ji wehşan qesda nivîskêr fikr û ramanên ku ne li gor yên pergala serdest in.
Serlehengê pirtûka xwe Salar li pêşberî peykerê serokê pergala serdest derdixe pêşberî xwendevanên xwe. Salar li pêşber vî peykerê tê dinê û bi awayekî efsûnî weke balîndeyek dirinde bi bask dibe û difire. Ev peyker tim û tim dê weke leîtmotîvek bête bikaranîn. Salar dê tim pêrgî vî peykerê bê û dê tim tirs û xofek têkeve dilê wî.
Di biçûktiya xwe de Salar bi saya mamosteyê xwe Alan, bi wehşê di hundirê xwe de dihesê. Wehş ango fikr û nêrînên xeternak.
Cihê ku lê bûyer diqewimin cihekî bi wehşan mişt e. Li her deverê wehş hene û yên van wehşan li dijî hebûna xwe wek xeternakek dibînin hene. Girtin, binçavkirin, bênavber didomin. Xuyaye ku evder Rojavayê Kurdistanê ye û serdema Hafiz Esad e.
Bi mezinbûna Salar re wehşê di hundirê wî de jî mezin dibe. Salar ji bo xwendinê diçe Bêrûtê. Ji keça mamosteyê xwe Alan ya bi navê Meyremê hez dike. Dema ku Alan tête binçavkirin Alan xwe wek hamiyê mala hezkiriya xwe Meyremê dibîne. Car caran li goristanê hevdû dibînin. Ji bo wan li wî welatê xeternak bes û bes gorr, cihê ewlehiyê ye. Lê axir ew jî bi tewna nivîskariya pirtûka Bav û Kur tête tewanbar kirin û binçav dibe. Di pirtûkê de behsa Ehmedê Xanî, Salvador Dalî, Jean Paul Sartre têye kirin. Endamên muxaberatê ji Salar van kesan dipirsin. Wek kî ne û dixwazin van kesan jî binçav bikin. Axir em nizanin ka wî ev pirtûk nivîsiye an na. Çima mirovek weke Aramê ermenî yê peykersaz nenivîsî be lê Salar nivîsî be. Em nizanin. Ev pirsa me bêbersiv dimîne. Di romanê de Aramê peykersaz weke kesayetek îdeal tête teswîr kirin. Aram, ji bo ku nikare Salar rizgar bike xwe bi dar ve dike.
Salar dema ji girtîgehê rizgar dibe fêr dibe ku Meyrem bi yekî re zewiciye û koçberî Elmanyayê bûye. Dayîka wî jî dimire û ew li pey gerînekê ye. Wehşan êdî nav bajêr kirine destê xwe. Hevalê wî Hemîdo hemûyên peykerên serokê mezin hildiweşîne. Û bi vî awayî roman bi dawî dibe.
Di destpêka romana xwe de Helîm Yûsivî, Salar weke lehengeke mîtolojîk teswîr dike. Bi perr û baskan derdixe pêşberî xwendevanên xwe. Lehengek ku di serê pirtûkê de welê bihêz çima di hinek cihan de wek kesekî bêhêz derdikeve pêşiya me û axir weke kesekî têkçûyî dimîne li pêş çavê me.
Metna me, ji beşa sêyemîn şûn de bi devê kesê yekem ango bi devê Salar tête vegotin. Bûyer bi rêzkî diherike. N
avê lehengan exleb ji navê kurdan hatine bijartin: Alan, Salar, Aram...
Ayetullah Badikî, 15.01.2019
Yorumlar
Yorum Gönder