Ana içeriğe atla

Payîza Mezinan




Xwendevanên hêja! Ez îro bi berhemeke nipînû li pêşberî we me.    




Di xebatên folklorê û dîrokê de çavkaniyên devkî cihekî girîng digirin. Çavkaniyên devkî ew çavkanî ne ji yên nivîskî re dibin palpişt. Weke xwendevanek bifikire, bo têgihiştina bi bûyerên dîrokê li ber destê te çavkaniyên nivîskî nînin an hene lê valahiya heyî bi dilê te tije nakin. Tu yê çi bikî? Tu yê berê xwe bidî qadê û ji qadê doneyan berhev bikî. Ev hewcehî te dibe ku derê? Te dibe ber deriyê mirovên temen mezin. Vêca bi lêdana her deriyekî rûpelek dîrokê li pêş çavê te ronî dibe. Ji ber ku di edebiyata Kurdî de berhemên di cureya jiyannameyê de hatine nivîsîn kêm in ev berhem ji vî aliyê de jî xwedî qîmeteke zêde ye. 





Kekê Abdurrahman bi salan e çi di bernameyên xwe yên televîzyonê de, çi di berhemên xwe yên nivîskî de serpêhatiyên van mirovên kal bi me temaşevan û xwendevanan re parve dike. Berhema li ber destê me ji xebateke wuha derketiye holê. Brêz Benek herêm bi herêm daye dû kurdên kal û ji wan serpêhatiyên wan guhdarî kiriye. Ji serhildana Şêx Seîd bigire heta komkujiya Dêrsimê, ji wê heya komkujiya Geliyê Zîlan. Van mirovên ku şahidiya van bûyeran kirine serpêhatî û zanînên xwe bi brêz Benek re parve kirine, wî jî me ji van bêpar nehiştine. 





Civaknas, folklornas, siyasetmedar an jî dîroknasek pir bi rehetî dikare ji berhema wî sûd werbigre. Ji bo tevan û ji vê jî zêdetir agahî hene di vê berhemê de. 



Kerem bikin, bistînin û bi brêz nivîskar re xwe berî nav serpêhatiyên sed salên borî bidin. 



Ji kerema xwe re pêşniyarên xwe bi min re parve bikin. Û heke ku we eciband bloga min li derdorê xwe pêşniyar bikin. Malava🙋🏻‍♂️👏






Navê Berhemê: Payîza Mezinan

Cure: Jiyanname 

Weşanxane: Nûbihar

Nivîskar: Abdurrahman Benek

Sala Çapê: 2020

Cihê Çapê: Stenbol




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şikefta Platon û Mirovên Vê Qirnê

 Di medyaya civakî de hesabê jin û mêrekî dişopînim. Ev jin û mêr berî çend salan niştecihên Stenbolê bûne. Li wê derê mûçeyekî wan yê baş hebûye. Ne pere lê di jiyana xwe de bi kêmasiya tiştekî hesiyane. Pir fikirîne û di dawiyê de wê kêmasiyê ferq kirine: AX!  ( Min sûretê ev pîvokên xweşik çend sal berê ji gund girtine.) Erê ezbenî ax! Ev ne kêmasiyek e gelo? Binihêre mirovên di bajaran de dijîn tenê û tenê dema dimrin bi germahiya axê têdigihîjin. Lê ezbenî, ev nayê guhertin, ev qedera wan e gelo? Helbet tê guhertin. Tenê piçek bawerî hebê pir bi rehetî tê guhertin.  Alegoriya şikefta Platon bide bîra xwe. Mirovên di wê şikeftê de beriya ku derkevin derve ji sihên ku ji derva de dixwiyan jî ditirsiyan newsa? Lê dû re çawa bû? Yek rabû zincîran şikand û bi rojê re, bi dinyaya derve re hevrû bû. Piştî wê demê êdî tirsek nema di dilê wan de. Ez mirovên bajaran ku di nava çar dîwaran de dijîn dişibînim mirovên şikefta Platon. (bnr: youtu.be/RmBizVdmp68?si… ) Ev jin û mêrê ku min li ser
Yorum Gönder
Devamı

BÎR, Nûdem Hezex

BÎR ll Nûdem Hezex Bîr, Nûdem Hezex, Weşanên Dara, 2018, Stenbol Berîya xwendina vê romanê bawerîyeke bi vî hawê di min da hebû: Gelo çima paranîya romanên me welê di cara ewilîn da xwe didin dest. Çima tehm û çêja xwe ji xwendina duyem, sêyem ra jî nahêlin.  Çima dû xwendina cara yekemîn da nabêjin, "xwendevanê ezîz, biborîne lê, ez dê te piçek biwestînim, ez şikeftek im, şikefteke bê ser û ber. Û kesê di vê şikeftê da dest bi rêwîtîyekê bike, divê cara ewil zanibe ez, xewleyên xwe wusa di rêwîtîya yekem da dîyar nakim. Bo ku tu bi her awayî bi xwazî min nas bikî, divê çend carên din jî li min vegerî!" Belê, me vî dixwest. Bextîyar Elî her sax be, ew bi şêweya vegotina xwe vê daxwaza me piçek bicih tîne. Di dersa Edebiyata Nûjen da û di koma me ya xwendinê da li gor lîsteyeke pirtûkan em xwendinan dikin. Di van lîsteyan da yek Êvara Perwaneyê, yek jî Bîr, xwe bi me du caran dane xwendin. Û divê carek, du carên din jî em bixwînin. Da ku bi tevahîya metnan têbigihîji
Yorum Gönder
Devamı

Sêsilê, Abdullah Kaya

Sêsilê, Abdullah Kaya, Avesta Di romanên Kurdî yên ewilîn û niha de temayên herî zêde derdikevin pêşberî me, evînên bêmiraz in, zordariyên axa û began in, mijarên netewî ne, dozên xwînê ne.  Di Sêsilêyê de jî temaya sereke, yek dozeke xwînê ye û pê re jî evîn e. Vêca bi honandineke balkêş û kêm ceribandî. Romana me navê xwe ji serlehengê xwe Sêsilê digire. Sêsilê çawakî navek e. Navê lehengê me Silêman, bi awayê kurt Silê ye. Ji ber jêhatîbûna wî ya bi nav û deng jî jê re Sêsilê ango Silêmanê bi qasî sê kesan jêhatî. Di destpêka romanê de behsa niqaşên du gundan tête kirin. Dozeke xwînê ku ji sedema çend heb kevokan derdikeve û di dawiyê de jî dibe sedema kuştina du kesan û koçberbûyîna malek. Sêsilê ji bo ku bi birayê xwe re ji xwîniyên xwe yekî dikujin dikeve girtîgehê û 10 sal ceza tête birîn.  Romana me ji du layan diherike, li aliyê din jî ji gundê Rindika em piçek behsa Dilşayê bikin. Dilşa keçeke xweşik, bi bejn û bal e. Keçeke xama ye Dilşa lê, ji bo kesên ku ji bo
Yorum Gönder
Devamı